Vanuit Nederland

Lieve mensen,

Nu vanuit Nederland een bericht. Het is wel heel erg wennen weer hier te zijn. Fijn in mijn eigen flat en bed (zijn echt niet zo goed in Nepal, meestal een plank met een dunne schuimrubber matras erop). Weten dat er altijd schoon water uit de kraan komt, altijd elektriciteit is en de wegen gewoon begaanbaar zijn. Wat een luxe weer om mij heen. Het alleen zijn is wel weer even anders, soms eenzaam en soms ook heerlijk. 4 maanden lang continu mensen om mij heen gehad. Ook weer zelf koken is anders, dit 4 maanden niet gedaan. Is ook wel weer wennen.

Mijn terugreis verliep goed. Hoewel ik in Londen i.p.v. de bordjes transfers aan houden, de paspoortcontrole doorging. Blijkbaar was ik toch inmiddels erg moe, na al 17 uur op te zijn. Gelukkig tijd genoeg om weer door de douane met alle handbagagechecks te gaan. Het was toch even schrikken: help wat doe ik nu. Vanuit vliegtuig van Kathmandu naar Delhi nog even prachtig gezicht op de Himalaya toppen gehad. Deze keer maar geen foto’s meer gemaakt ervan.

En op het vliegveld van Kathmandu nog weer iets bijzonders gezien. Ik stond in de rij om binnen te mogen door de 1^e check en daar zie ik 8 mannen aankomen lopen met iets wat op een lijkkist leek. En het was echt zo. Of deze als hand- of als ruimbagage is meegegaan, heb ik niet afgewacht.

Ik had wel bijna een puppy mee genomen (zie foto). De lange reis kon ik zo’n diertje toch niet aan doen, vond ik. Maar het waren schatjes en er is mij gezegd dat ik na Bob (alweer een jaar geleden dat hij overleed) een puppy zou krijgen. Echter… dat blijven geen puppy’s.

Mijn dagen in het Bhaltali resort vielen tegen: dag van aankomst prachtig weer met uitzicht op de bergen, 2^e dag bewolkt en geen ver uitzicht meer, wel een prachtige wandeling gemaakt met een hele jonge gids; een meisje van 14 jr.. Zij deed het heel goed, wil graag gids gaan worden en sprak voor haar leeftijd al heel goed Engels. Na de wandeling nodigde zij mij uit om bij haar thuis thee te komen drinken. Dat was weer een heel bijzondere ervaring. de 3^e dag hing er mist en was er bijna helemaal geen uitzicht meer en was het heel vochtig. Dit nodigde niet uit om een wandeling te gaan maken, want dat gaat voornamelijk over paadjes langs de berghellingen die niet al te gemakkelijk begaanbaar zijn. Daarom besloot ik die middag al weer terug naar Kathmandu te gaan. Waar het weer overigens ook niet best was.

De laatste twee dagen in Kathmandu afscheid genomen van vrienden en bekenden die daar nog waren, met pijn in mijn hart.

Nu in Nederland dus weer. Nepal mis ik nu al, de kinderen, de natuur, de vriendelijke mensen, het gemoedelijke wat ik heb ervaren, de rust, het gevoel van “waar maak ik mij druk om”, ook de simpele manier van leven, het niet meegaan in de waan van de dag. Van mijn opvolgster begreep ik dat de kinderen mij ook missen en het nog steeds over Lieka Miss hebben. Ik ben zeker van plan om weer terug te gaan.

Ik beloofde iets te vertellen over de 2 kinderen die ik medisch financieel wil ondersteunen en graag ook met jullie hulp.

Nanu, een meisje van ongeveer 12 jaar oud. Zij loopt op de zijkant van haar voeten en is helemaal erg stijf. Haar voeten kunnen geopereerd worden zodat zij gewoon kan lopen. Dit kan haar familie niet betalen en daar komt ook bij dat zolang zij in het ziekenhuis ligt er voortdurend iemand bij haar moet zijn. Dit kunnen de ouders niet doen, want zij moeten werken en voor de andere kinderen zorgen. Vaders zijn daar niet zo dat zij die rol wel op zich nemen, zoals hier. Stopt een van hen met het werk, dan zijn er ook geen inkomsten.

Kishor, een jongen van ongeveer 11 jaar oud. Vermoedelijk heeft hij ADD. Heel korte concentratieboog, snel afgeleid dus en lastig in een groep. Dat heb ik ook gemerkt tijdens de computerles. Hij is even bezig met iets, ziet iets anders en hup daar gaat zijn aandacht naar toe, een paar minuten later weer wat anders. Hij wordt geplaagd door de andere kinderen, vooral gestraft om zijn gedrag en is af en toe wanhopig. Gilt dan de hele school bij elkaar. Ik heb heel erg met hem te doen. Ik ben begonnen met hem positieve aandacht te geven. Dat werkte goed. Hierdoor merkte ik ook dat hij heel intelligent is, alleen komt dat er niet uit. Hij stond een keer te kijken bij mij toen ik met mijn camera bezig was. Ik vroeg hem of hij een foto wilde maken. Hem durfde ik mijn camera te geven en daar maakte hij goede foto’s mee! Vervolgens gaf hij hem weer aan mij terug. Een Nederlandse psychologe in Kathmandu kan hem waarschijnlijk wel begeleiden en dan hoop ik dat hij naar een gewone school kan gaan: een boarding (privé) school waar hij ook beter onderwijs krijgt dan op een gouvernment (rijks) school. Voor een bedrag van € 150,00 per jaar !!! kunnen de kinderen naar een boarding school waar het onderwijs een stuk beter is, goed Engels wordt gegeven en zij ook computerlessen ontvangen. Voor hen de poort naar een betere toekomst. Dit geeft hun meer mogelijkheden tot een vervolg opleiding en dit straalt ook weer uit op hun familie en omgeving. Deze 2 weken thuis heb ik aan allerlei zaken buiten mijn eten al weer dat bedrag uitgegeven. Zo snel gaat dat hier in onze maatschappij, ik schrok er ook van. Ben nu van plan om hier bewuster mee om te gaan en houd liever over om de kinderen daar te ondersteunen. Wie doet er met mij mee.

Er wordt voor mij een overzicht gemaakt van de kosten die voor zowel Nanu als Kishor gemaakt moeten gaan worden. Zodra ik dit weet meld ik mij hiermee. Dan organiseer ik een paar benefietavonden bij mij thuis hierover met een selectie van alle foto’s en mijn verhaal hierbij.

En zij zijn ook een goede reden om volgend jaar terug te gaan en te kijken hoe het dan met hen is.

Trekking in april !!!!! Wie gaat er mee.

In april wil ik een trekking maken naar het Annapurna Base Camp in het Annapurna massief. Bishal de gids die ik tijdens mijn wandeling bij Pokhara had (zie die foto’s) kan mij daar gidsen en zorgt dan ook voor de accommodaties onderweg. Mijn plan is om hier 2 weken over te doen. Exclusief de vlucht van en naar Kathmandu verwacht ik dat die trekking onder het bedrag van € 500,00 zal blijven. Ik vind het heel erg leuk als je meegaat en… met hoe meer we zijn, hoe goedkoper het ook wordt, want dan worden de kosten voor de gids en de dragers meer verdeeld en kunnen we gebruikmaken van meerpersoonskamers. Worden dus geen dagen van 6 uur wandelen, maar heerlijk een paar uur met volop genieten en wennen aan de hoogte. Evt. eens een rustdag ertussenin, dit ook i.v.m. de hoogte. En leuk om daar de 23e mijn verjaardag te vieren in het Base Camp.

Om in het Annapurna Base Camp te zijn moet een geweldige belevenis zijn. Ik wil dit een keer gaan meemaken en het uitzicht rondom op de bergen hebben. Schijnt je hele leven bij je te blijven, deze ervaring. Dus laat mij weten of je interesse hebt om mee te gaan. En in de maand april is het weer goed en staan de rododendrons volop in bloei. Dit moet een prachtig gezicht zijn. Accommodatie in Kathmandu kan ik ook zo regelen en natuurlijk ook je daar rondleiden.

Zodra ik meer nieuws heb over Kishor en Nanu en de data heb van mijn benefietavonden meld ik mij weer.

Voor nu: Namaste